سید مصطفی محمودیان فرزند سید عبدالکریم، فرزند شیخ حسن، فرزند شیخ کریم فرزند … معروف به زمزیرانی، بر اساس شناسنامه تاریخ ۲۹-۰۵-۱۳۴۱ هجری شمسی و روستای بیوران سفلی از دهستان بریاجی از توابع شهر سردشت از شهرستانهای آذربایجان غربی به عنوان زمان و محل تولد برای ایشان به  ثبت شده است و در واقع؛ در حوالی سالهای۶۱-۱۹۶۰ میلادی در یکی از محله های شهر رانیه ی کردستان عراق، در میان خانواده ای که به دنبال کسب و کار به آنجا رفته بودند، متولد شده است.

بعد از سپری کردن دو سال از عمر کودکی به همراه خانواده به روستای زمزیران از توابع سردشت برگشته و بقیۀ دوران کودکی را در آنجا سپری کرده است.

در سن۸-۹ سالگی رفت و آمد به مسجد روستا را شروع و نزد امام مسجد، طلاب، سواد داران روستا از جمله پدرش، که در زمان جوانی چند ماهی را در طلبگی بسر برده و قرآن و تعدادی از کتابهای مقدماتی را بلد بود، شاگردی نموده و علی الخصوص در فصل بیکاری و بویژه در زمستانها و بصورت پراکنده قرآن، لغتنامه احدی، «ئاقیده ی شیخ سه میع»، مهدی نامه، گلستان سعدی، دیوان احمد کور و … خواند ه تا اینکه موفق شددر بهار سال ۱۳۵۳ در حجره ی بیوران سفلی در خدمت استاد ملا احمد حفیدی جای تحصیل رزرو کرده و رسماً به کسوت طلبگی در آمده و برای اولین بار با جارّ و مجرور عوامل جرجانی دست به گریبان شده است.

علت رفتن به طلبگی این بود که خانواده ایشان پدر و مادر مذهبی و شدیداً به دینداری و خدمت در این راستا علاقمند بودند، و نیز پدرش از یک سو سابقه ی طلبگی داشت و از سویی دیگر، به سبب اعتقاداتی که داشت رفتن به مدرسه ی دولتی را نمی پسندید و از رفتن من به مدرسه جلوگیری کرد. اما در مقابل به ایشان وعده داد که هر طور شده راهی مدارس علوم دینی و تحصیل در حجره های کردستان نماید که به وعده ی خود هم وفا نمودند.

فعالیت های ادبی

این استاد  در شعر هم تبحر و توانایی دارند، به ادبیات، به ویژه بخش شعر علاقه فراوان داشته  و مطالبی را به نظم در آورده است، گاهی اوقات احساسات منفی یا مثبت درون را با استفاده از فنون شعری به نظم در آورده و در زمینه های مختلف دینی، اجتماعی، سیاسی، غرامی و … شعر سروده است، گاهی هم سروده های دیگران را تخمیس و بر کاخ قصایدشان طبقاتی افزوده است.منظومه ها و اشعارایشان  که بیشتر به زبان کردی سروده  شده اند، در دفاتر و اوراق پراکنده جا خوش کرده و هنوز روی چاپ به خود ندیده اند.

اساتید برجسته ای که زیاد در خدمتشان مانده و به تلمذ و کسب فیض پرداخته است : عبارتند از: جناب ماموستا ملا سید رضا حسینی، مرحوم، ماموستا ملا عبدالرحمن سیسیری، مرحوم حاج ماموستا ملا رسول معروفی زیوه، مرحوم حاج ماموستا ملا شیخ عبدالرئوف نقشبندی بیژوه ای، مرحوم ماموستا خضر عباسی سارتکه، مرحوم حاج ماموستا ملا محمود وادی نلاس و ماموستا ملا عبدالرحمن حاجی زاده گرور، همگی از سردشت و حومه ی آن. مرحوم حاج ماموستا ملا محمد عزیزی برده رشی از منطقه ی بانه، جناب ماموستا ملا محمد صادق میرزایی احمد کر از منطقه ی دیواندره، مرحوم ماموستا ملا رسول سعیدی از مهاباد.
تا اینکه بعد از طی کردن فراز و نشیب های دوران طلبگی و دست و پنجه نرم کردن با مشکلات سر راه بویژه گرفتاریهای اول انقلاب و جنگ داخلی و جنگ ایران و عراق، در پاییز سال ۱۳۶۲ در روستای نلاس سردشت در خدمت مرحوم حاج ماموستا ملا محمد واوی موفق به أخذ اجازه نامه ی علمی شدند.

تالیفات و تحقیقات
۱ – ترجمه ی کتاب«وجودالله»، نوشته ی دکتر یوسف قرضاوی از عربی به فارسی تحت عنوان«شناخت خدا» چاپ نشر احسان سال ۱۳۷۹٫
۲ – تألیف کتاب«فه قی و فه قییه تی له کوردستان» به زبان کردی چاپ نشر احسان سال ۱۳۸۲٫
۳ – ترجمه ی کتاب «توتن کیشان ناره وایه»، تألیف مرحوم استاد ملا محمد عزیزی برده رشی از کردی به فارسی تحت عنوان« آیا سیگار کشیدن حرام است» چاپ نشر احسان، سال ۱۳۸۵٫
 
۴ – تألیف منظومه ی کردی«سفره ی سه فه ر» چاپ انتشارات هیوا مهاباد، سال ۱۳۸۹٫
۵ – ترجمه و گرد آوری کتاب « تقوی در فتوی» در زمینه ی آداب افتا، زیر چاپ.
۶ – تألیف کتاب «المنظومه البهیه فی القواعد الفقهیه» با نظم عربی، در انتظار اقدام برای چاپ.
۷ – تألیف کتاب «آرایش و پیرایش در اسلام» بر مبنای مذاهب اربعه، در انتظار اقدام برای چاپ.
۸ – و تعدادی جزوات و مقالات در زمینه های مختلف چاپ شده و غیر چاپ شده.

منابع:
مصاحبه کریم تاران
کتابهای چاپ شده ایشان
سایت سوز محراب
سایر منابع اینترنیتی